W dyskusji o łupkowej rewolucji należy w końcu zejść na ziemię. Eksperci obiecują krociowe zyski dla państwa, firm zajmujących się eksploatacją i gmin, na których terytorium zostaną odnalezione złoża. Tymczasem najoczywistsza korzyść dotykająca każdego obywatela to spadek cen energii wynikający z pojawienia się alternatywy w postaci nowego źródła gazu. Widać to dobrze na przykładzie Stanów Zjednoczonych. (więcej…)
Archiwum dla ‘Polityka i ekonomia’
Wpisy :
Wojciech Jakóbik, “Kowalski a gaz łupkowy”
25 stycznia 2012Wojciech Jakóbik, “Nowy rok – stare problemy”
2 stycznia 2012
Od rozpoczęcia nowego roku kalendarzowego minęły zaledwie dwie doby, ale na Zachodzie zdążyły już pojawić się pierwsze prognozy głównych trendów w stosunkach międzynarodowych. Wspomnę o kilku z nich, istotnych przede wszystkim z punktu widzenia państw Europy Środkowo-Wschodniej, a więc obszaru interesującego polskich geopolityków w pierwszej kolejności.
Hynek Fajmon, “Czy szczyt UE w Brukseli przyniósł rozwiązanie kryzysu?”
21 grudnia 2011
Hynek Fajmon, czeski europoseł grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, komentuje wyniki ostatniego szczytu UE. To kolejny głos w dyskusji prowadzonej przez brneński think-tank Centrum pro studium demokracie a kultury (CDK) i Ośrodek Myśli Politycznej. Jej tematem są realizowane już plany zmiany reguł gry – politycznej i ekonomiczej – w ramach Unii Europejskiej. Budzą one nasze obawy, stąd wspólna inicjatywa OMP i CDK, aby w toczącej się debacie głos środowisk eurosceptycznych i eurorealistycznych brzmiał możliwie najbardziej donośnie, a przynajmniej by nie oddawać bez walki euroentuzjastom pola ideowej potyczki.
Marek Magierowski, “Tusk wpadł w europułapkę”
21 grudnia 2011
Nasi czescy przyjaciele z think-tanku CDK prowadzą debatę na temat forsowanych w ostatnich dniach pomysłach na opanowanie kryzysu w strefie euro i zarazem przemodelowanie – wydaje się, że rewolucyjne – kształtu UE. Jednym z komentarzy na ten temat, który uznali za szczególnie interesujący, jest głos Marka Magierowskiego, zamieszony na blogu Rzeczpospolitej. Przedstawiamy go, informując zarazem, że na stronach wydawanego przez CDK pisma “Revue Polityka” dostępna jest czeska wersja tego artykułu.
Unia fiskalna to zagrożenie
21 grudnia 2011Przedstawiamy komentarz prof. Ryszarda Legutki, posła do Parlamentu Europejskiego, w latach 1992-2005 prezesa Ośrodka Myśli Politycznej. Powstał on dla czołowego czeskiego think-tanku Centrum pro studium demokracie a kultury (CDK) – www.cdk.cz, wydawcy pisma “Revue Politika” (http://www.revuepolitika.cz/), z którym OMP współpracuje m.in. w dziedzinie analiz stosunków polsko-czeskich i głównych politycznych, ekonomicznych i kulturowych trendów we współczesnej Europie. Uwagi prof. Legutki to kolejny głos w dyskusji, zapoczątkowanej tekstem Ondřeja Krutílka “Kto się jeszcze dziwi europejskim dysydentom?” (http://www.omp.org.pl/blog/?p=831).
Wojciech Jakóbik, “Mieć ciastko i zjeść ciastko w integracji europejskiej”
28 listopada 2011
W Unii Europejskiej powstaje nowa koncepcja permanentnego odcięcia krajów zdrowych ekonomicznie od tych ogarniętych grecką zarazą. Polski MSZ reaguje szybko, ale niekoniecznie celnie. Berlin i Paryż naciskają na stworzenie nowego modelu głębszej integracji gospodarczej. Niemcy próbowały przeforsować utrzymanie obecnej kondycji prawnej do końca 2012 roku a potem zmianę pozwalającą na zacieśnienie kontroli budżetowej w ramach strefy euro. Okazało się, że nie ma we Wspólnocie poparcia dla takiego rozwiązania. Nawet jeśli uznamy, że pomogłoby ono strefie, to jego wprowadzenie trwałoby co najmniej rok, a kraje zagrożone scenariuszem greckim nie mają tyle czasu. Stąd pomysł stworzenia mechanizmu tylko w ramach strefy euro albo w jeszcze węższym gremium. Minister finansów Wolfgang Schauble stwierdził w wywiadzie dla telewizji ARD, że ,,celem dla państw członkowskich znajdujących się w unii walutowej jest stworzenie ich własnej Unii Stabilności’’. Portal Euroactiv powołuje się na oficjalne źródła, podając jako kolejny scenariusz stworzenie oddzielnego porozumienia z pominięciem Unii Europejskiej wiążącego ,,8 do 10 krajów rdzenia strefy euro’’. (więcej…)
Wojciech Jakóbik, “Europejska tragedia”
17 listopada 2011
Wiadomo już, że po Grecji po ekonomicznej równi pochyłej staczają się już Włochy i pozostałe kraje peryferyjne. Nawet optymiści przyznają, że Europa znalazła się w największym kryzysie od czasu Wielkiego Kryzysu. Problemy finansowe przenoszą się także do krajów jądra strefy euro – Wall Street Journal wśród krajów zagrożonych tarapatami wymienia już Austrię, Holandię, Finlandię i Francję[1]. W całej Europie rośnie wskaźnik rentowności obligacji, co oznacza że maleje dla nich zaufanie inwestorów. Pozbywają się oni aktywów europejskich co powoduje odpływ pieniędzy z rynków i spadek płynności finansowej. Na długą metę wyciekanie pieniędzy ze Starego Kontynentu może doprowadzić do załamania się systemu bankowego, który stanie się niewypłacalny. Drukowanie kolejnych stert papieru przez Europejski Bank Centralny nie może trwać wiecznie. (więcej…)
Mariusz Andrzejewski, “Quo Vadis, UE?”
31 października 2011
W nocy z 26 na 27 października 2011 roku zapadły bardzo ważne decyzje, które mają przybliżyć kraje strefy euro, a także całą Unię Europejską do rozwiązania problemu nadmiernego zadłużenie państw członkowskich wspólnoty. W centrum uwagi były problemy Grecji, która z 345 mld euro zadłużenia stała się de facto państwem niebędącym w stanie regulować swoich bieżących zobowiązań. Czy zatem Grecja zbankrutowała? Tak. A czy Grecja ogłosiła upadłość? Nie, dlaczego? Bo państwo staje się upadłym, jeżeli straci niepodległość w wyniku np. najechania go przez inne państwo, a nie przez brak możliwości spłacenia swoich zobowiązań, jak się okazuje.
Piotr Koryś, “Największe błędy w historii gospodarczej Polski”
17 października 2011
Port handlowy w Gdyni
Kontynuujemy rozważania na temat największych błędów politycznych w dziejach Polski. Tym razem prezentujemy uwagi dr Piotra Korysia (Uniwersytet Warszawski), którego poprosiliśmy o podanie przykładów największych błędów i zaniechań gospodarczych, jakie się w minionych stuleciach przytrafiły Polakom. Ich związek z polityką jest oczywisty – miały one przyczyny m.in. polityczne właśnie i również takie skutki. Oczywiste, choć jednak niekiedy lekceważone założenie, że siła gospodarcza wzmacnia siłę polityczną – i vice versa – warte jest niezmiennego podkreślania, także wtedy, gdy z błędów przeszłości można wyciągnąć naukę na “teraz”.
Wojciech Jakóbik, “Wyleczyć chorobę a nie łykać leki przeciwbólowe”
12 września 2011
Czym przede wszystkim zajmują się dziś państwa zachodnie? Geopolitycznymi układankami, które potęgi świata bezustannie przekształcają? Integracją polityczną ,której potrzebuje dziś Zachód? A może rozwojem militarnym, który będzie niezbędny dla utrzymania zachodniego modelu stosunków międzynarodowych? Nic z tych rzeczy. Zachodnie państwa większość swych środków poświęcają na opiekę nad swymi obywatelami. Niezależnie od przyczyn wykształcenia się modelu państwa opiekuńczego w poszczególnych regionach, jest on dominującym wzorcem struktury wydatków państw w Europie, a za administracji Baracka Obamy staje się wzorem dla wciąż konserwatywnych Stanów Zjednoczonych.