Idee mają konsekwencje – wskazywał w tytule swej znanej książki Richard M. Weaver. Dobrym tego przykładem jest polski antykomunizm, o którym w okolicach rocznicy bitwy warszawskiej warto zawsze przypominać. Na jego wykształcenie się jako ważnego stanowiska intelektualnego nie trzeba było czekać aż komunistyczne monstrum ukaże swe okrutne i destrukcyjne oblicze w sowieckiej Rosji. Gdyby dopiero wtedy – po 1917 r. – polscy myśliciele zorientowali się, czym komunizm jest w swej istocie, nasze przygotowanie na starcie roku 1920 r. byłoby znacznie gorsze. Tymczasem oni jego naturę trafnie ocenili wiele dekad wcześniej i bardzo przekonująco ukazywali w swych pracach, jak wielkim jest on zagrożeniem cywilizacyjnym. Ich antykomunistyczne idee trafiły na podatny grunt – coraz bardziej masowego polskiego patriotyzmu, polskiej religijności i polskiego przywiązania do wolności, których z komunizmem nie da się pogodzić w żaden sposób. Można zresztą spojrzeć na kwestię od drugiej strony – na owym gruncie tym łatwiej mógł się zrodzić intelektualny odpór dla komunistycznej propagandy. W każdym razie ta kombinacja – wyrafinowanych intelektualnie analiz komunizmu, przekonujących publicystycznych jego krytyk i antykomunistycznych pierwiastków polskiej natury – znacznie wzmocniła polski opór przed komunistyczną inwazją, opór, na jaki wiele zachodnich państw, gdzie komunizm zyskiwał wiele sympatii także w kręgach opiniotwórczych, po prostu by się nie zdobyło. (więcej…)