Prezentujemy rozmowę Mateusza Ciołkowskiego z prof. Markiem A. Cichockim, który analizuje sytuację polityczną w Europie w kontekście m.in. Brexit i szczytu NATO, zwracając uwagę również na długofalowe trendy, a wśród nich m.in. ten: “widać bardzo wyraźnie, że kolejne kryzysy – finansowy, migracyjny, Brexit czy konflikt na Wschodzie – przyniosły jako jedną z istotnych politycznych konsekwencji właściwie powszechny upadek politycznej lewicy”.
Mateusz Ciołkowski: Jakie motywacje, Pana zdaniem, kierowały Davidem Cameronem przy wysunięciu propozycji renegocjacji warunków członkostwa Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej? W brytyjskiej prasie pojawia się bowiem co najmniej kilka interpretacji: od kryzysu partii konserwatystów aż do wielkiego planu reformatorskiego obecnego premiera.
Łukasz Warzecha: Myślę, że jak zwykle trudno jest mówić o jednej przyczynie. Jeżeli chodzi o pierwszy moment, kiedy David Cameron tak stanowczo postawił kwestię reformowania UE, to było to jego wystąpienie w Londynie w styczniu 2013 roku, krytykowane zresztą bardzo mocno przez opinię publiczną. Wówczas przyjęło się mówić, że otrzymamy UE „a la carte”, czyli, że każdy jej członek będzie mógł wybierać to, co mu się podoba. Sam Cameron odnosił to przede wszystkim do Wielkiej Brytanii. Dlatego myślę, że to, co się teraz dzieje, jest kontynuacją myśli zawartej w tamtym przemówieniu, podobnie jak złożona znacznie wcześniej, niż przed ostatnimi wyborami, obietnica przeprowadzenia referendum w sprawie przynależności Wielkiej Brytanii do UE. (więcej…)
Dokonana przez prof. Władysława Konopczyńskiego analiza tego, jak sobie w ‘kwestii bałtyckiej’ poczynała Polska, nie jest budującą ilustracją przenikliwości i jakości jej polityki. Dużo się mówi – bo Rosja wciąż ‘u bram’ – o zawaleniu polityki wschodniej RP w XVII w. Ale też skupienie na niej pogrążyło ostatecznie RP nad Bałtykiem. Nawet jednak gdy się na wschodzie Rzeczypospolitej lepiej wiodło, w polityce bałtyckiej więcej popełniała błędów niż odnosiła sukcesów, a przede wszystkim za mało w ogóle się nią zajmowała. Nie była w stanie porządnie się nad Bałtykiem osadzić, zadbać o – jak się to dziś mówi – infrastrukturę swojej nad nim obecności, czego monopol Gdańska i związane z tym ciągle problemy – świetną ilustracją. Paru królów to rozumiało i próbowało zmienić. Ale wiadomo, że król w Polsce nie dawał gwarancji odpowiedniej mocy sprawczej dla realizacji jakieś strategii, zwłaszcza długofalowej. (więcej…)
Dla współczesnych Rosjan zaangażowanie ZSRS w II wojnę światową zaczyna się od czerwca 1941 r. Wciąż nie mają świadomości – jak pokazał choćby świetny dokument „Marsz wyzwolicieli” Grzegorza Brauna – że we wrześniu 1939 r. wspólnie z Niemcami ZSRS wystąpił w charakterze agresora. O godzinie 3 nad ranem, 17 września, ambasadorowi Polski w Moskwie Wacławowi Grzybowskiemu wręczono notę komisarza spraw zagranicznych ZSRS Wiaczesława Mołotowa. Oświadczano w niej, że wobec „wewnętrznego bankructwa państwa polskiego” władze ZSRS, w trosce o własne bezpieczeństwo i los „pokrewnej ludności ukraińskiego i białoruskiego pochodzenia” nakazały Armii Czerwonej przekroczenie granicy. Tegoż dnia o świcie na Polskę runęły masy sowieckiego wojska – w sumie ponad 600 tys. żołnierzy, ponad 4700 czołgów, 3300 samolotów bojowych. (więcej…)
Ton oficjalnych wypowiedzi po szczycie NATO wskazuje na dobre samopoczucie jego głównych aktorów. Można by odnieść wrażenie, że wszyscy osiągnęli co zakładali – administracja Obamy, Rosja, najbardziej wpływowe w Sojuszu państwa “starej Europy”. Równie zadowoleni wydają się przedstawiciele polskiego rządu i prezydent Bronisław Komorowski. Czy rzeczywiście z punktu widzenia interesów Polski sytuacja jest tak korzystna, jak to jest przedstawiane? Jest to kwestia przynajmniej dyskusyjna, a o jednym z budzących wątpliwości jej aspektów wiele mówi fragment tekstu Marka A. Cichockiego “Waszyngton i Berlin a bezpieczeństwo Europy”. (więcej…)