Russell Kirk (1918-1994)

„W raz z nadejściem lat pięćdziesiątych za sprawą dzieł m.in. Alberta J. Nocka, T. S. Eliota, Richarda Weavera czy Eliseo Vivasa krytyka libera-lizmu urosła do pokaźnych rozmiarów, jednak brakowało w niej punktu widzenia czy raczej postawy, która zjednoczyłaby ruch konserwatywny oraz nadała mu spójność i tożsamość.
Wielkim, można by rzec nawet historycznym osiągnięciem wydanego w 1953 r. Konserwatywnego umysłu Russela Kirka było sformułowanie owej brakującej jednoczącej idei. Kirk nie tylko przedstawił przekonujące dowody na to, że konserwatyzm stanowi światopogląd zasługujący na szacunek i poważne potraktowanie przez intelektualistów, ale pokazał także, że stanowi on nieodłączny element amerykańskiej tradycji. Przesadą byłoby stwierdzenie, że powojenny ruch konserwatywny wziął swój początek od publikacji Kirka, ale faktem jest, że konserwatyzm zawdzięcza jej swoją definicję i, co ważniejsze, spójność, której zawsze mu brakowało". (Henry Regnery, Jak powstawał Konserwatywny umysł, [w:] Russell Kirk, Konserwatywny umysł. Od Burke'a do Eliota).

Książki: