Adam Gurowski
Ameryka, Europa, Rosja

Adam Gurowski (1805-1866) był w XIX wieku jednym z najlepiej znanych polskich myślicieli i publicystów. Jego książki i artykuły czytano szczególnie chętnie we Francji, Anglii i Stanach Zjednoczonych. Zwłaszcza za Oceanem ceniono go za teksty o problematyce europejskiej i rosyjskiej. Odegrał też dużą rolę w propagandowej walce toczonej w czasie wojny secesyjnej, w której wspierał Północ. Kontrowersje związane z ideowymi i politycznymi wyborami Gurowskiego i brak polskich wydań jego prac sprawiły, że jego dorobek nie znalazł nigdy należnego mu miejsca w naszym życiu intelektualnym. Sam uważał się za apostatę narodowego, a również wielu jego krytyków piętnowało go jako zdrajcę, który wyrzekł się ojczyzny. Ich zdaniem wywodził swe koncepcje ze złych zasad ideologicznych (np. kultu przemocy i materializmu politycznego) i błędnego rozumienia istoty posłannictwa dziejowego Rosji. Podkreślali także, że źle ocenił żywotność i przywiązanie do swej tożsamości samych Polaków. Talent Gurowskiego służył zatem niekiedy złej sprawie, zarazem jednak rozmach i błyskotliwość jego wywodów stawiają go w gronie najwybitniejszych polskich autorów okresu zaborów. Niniejszy tom zawiera jego książkę pt. Ameryka i Europa, którą śmiało można porównywać ze słynnym dziełem Tocqueville’a O demokracji w Ameryce. Znajduje się w nim również wykład poglądów Gurowskiego na temat Rosji – wieńczący pracę Russia as it is rozdział pt. Boskie przeznaczenie. Ponad sto pięćdziesiąt lat po ich ukazaniu się w Nowym Jorku te wybitne dzieła wreszcie trafiają do czytelników w polskim przekładzie.

Wstęp: Henryk Głębocki

Seria: Biblioteka Myśli Politycznej
ISBN 978-83-64753-14-5
Stron 464
Format 145x205 mm, miękka oprawa
Cena: 38 zł brutto

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.



Adam Gurowski (1805-1866) - Działacz polityczny, w Królestwie Kongresowym związany z kaliszanami, nastepnie przeszedł na pozycje radykalne, wziął udział w powstaniu listopadowym, po którym udał się na emigrację do Francji. Przeszedł na pozycje panslawistyczne ( La vérité sur la Russie, 1835) i apostazji narodowej – dzięki czemu mógł uzyskać pracę w administracji rosyjskiej (choć nieodpowiadającą jego aspiracjom, sięgającym doradzania carowi).W 1844 r. opuścił Rosję i mieszkał kolejno w Niemczech, Szwajcarii i Włoszech. W 1849 r. wyemigrował do USA, gdzie kontynuował działalność na rzecz interesów rosyjskich