Niniejsza książka jest opowieścią o wielu znaczeniach pojęcia racji stanu wynikających z dwóch najważniejszych tradycji myślenia o polityce w cywilizacji zachodniej. Mówimy więc o istnieniu dwóch tradycji racji stanu. Pierwsza ma swoje korzenie w arystotelesowsko-tomistycznej całościowej wizji świata, natomiast zręby drugiej pojawiają się u schyłku średniowiecza, lecz twórcą jej fundamentów i najpełniejszym wyrazicielem był florencki polityk i pisarz Niccoló Machiavelli. Pojęcie racji stanu, które przez stulecia nadawało ton debatom politycznym, przetrwało w polskiej myśli politycznej i na nowo zdefiniowane, może wciąż stanowić termin przydatny w okresie międzyepoki, okresie przemian dotyczących państwa narodowego oraz politycznego ładu europejskiego i światowego. Inaczej niż w większości państw zachodnich, na ziemiach polskich pojęcie racji stanu nie było wiązane z interesem państwa absolutnego ani też z interesem władcy czy władzy. Polska racja stanu jest bardzo mocno związana z republikańskimi tradycjami i współistnieje z wciąż obecnym w polskim myśleniu ,,przedwestfalskim" spojrzeniem na politykę. Praca ta jest więc także próbą refleksji nad przydatnością polskiej koncepcji racji stanu w kreowaniu i opisywaniu nowego międzynarodowego porządku. (Ze Wstępu)