Francuski pisarz, filozof społeczny, polityk liberalny. Urodził
się w Lozannie w rodzinie arystokratów hugenockich, która od XVII wieku
znalazła azyl w Szwajcarii, zmarł w Paryżu. Studiował w Oxfordzie, w
Erlangen i w Edynburgu, poznając dzięki pobytowi w Anglii zasady parlamentaryzmu
i monarchii konstytucyjnej; pod koniec swych studiów przebywał także
w Paryżu, gdzie wprowadzony został przez swego nauczyciela w kręgi ówczesnej
francuskiej elity politycznej. W latach 1787-94 został szambelanem ks.
Brunszwiku. Dwukrotnie żonaty, najdłużej wytrwał w nieformalnym związku
z Mme de Stael, dzięki której (ściślej jej ojcu - Neckerowi) rozpoczął
aktywną działalność polityczną, najpierw w okresie Dyrektoriatu, następnie
za rządów Napoleona (1795-1802). Po zamachu stanu 18 brumaire'a mianowany
został członkiem Trybunatu, przechodząc do opozycji względem Napoleona,
narażając się na jego niełaskę i zmuszony był udać się na przymusową
emigrację do Szwajcarii. W r. 1814 powrócił do Francji, raz jeszcze
za sprawą Mme de Stael wznawiając działalność polityczną już jako ceniony
w salonach politycznych liberał. W czasie "100 dni" Napoleona
opowiedział się zrazu po stronie króla Ludwika XVIII, jednak po rozmowie
z Bonapartem zgodził się zredagować projekt konstytucji. Po bitwie pod
Waterloo Constant ponownie znalazł się na przymusowej emigracji (tym
razem w Anglii), zagrożony przez zdominowaną przez rojalistów Izbę;
jej rozwiązanie umożliwiło mu powrót do kraju. Od roku 1816 następuje
okres szczególnej aktywności Constanta: wiele pisze (także w czasopismach
w rodzaju "Journal des Debats"), przemawia w parlamencie (jest
od 1819 r., niemal stale, liberalnym posłem do Izby Deputowanych), zajmuje
się publicystyką polityczną w czasopismach zdominowanych przez liberałów.
Opowiedział się za rewolucją lipcową roku 1830, nowy król - Ludwik Filip,
mianował go przewodniczącym Rady Stanu. Umarł w Paryżu.
Główne dzieła: Des reactions politiques (1796); Reflexions
sur les Constitutions, la distribution des pouvoirs et les garanties
dans une monarchie constitutionelle (1814; O monarchii konstytucyjnej,
1831); De l'esprit de conquete et de l'usurpation (1814);
Cours de politique constitutionelle (4 tomy, 1818-20); De
la religion, considérée dans sa source, ses
formes et ses développements
(5 tomów, 1824-31).
