Toż to mowa antyeuropejska: “euro było błędem”. Kto tak rzecze? Henri Guaino – ważny doradca Sarkozy’ego, gdy ten był prezydentem. W wywiadzie dla Le Figaro nie rekomenduje co prawda wyjścia Francji ze strefy euro, gdyż stanowiłoby ono – według niego – zbyt duże ryzyko. Niemniej jego krytyka euro jest stanowcza. I symptomatyczna. Oczywiście, nie jest ona obecnie niczym nadzwyczajnym. Niemniej, jej przejawy, dochodzące ze stron niepodejrzewanych o “zwierzęcy eurosceptycyzm”, warto przywoływać choćby po to, by wspomnieć jak to jeszcze niedawno w Polsce (i w całej niemal UE) w kręgach euroentuzjastycznych potępiano w czambuł tych, którzy uważali, że euro to zły pomysł. W tych, europejskich, sprawach ‘herezje’ niekiedy całkiem szybko stają się dogmatami a przynajmniej okazują się dopuszczalnymi argumentami w dyskusji na poważne tematy. Choć oczywiście dobrze by było, żeby konsekwentni krytycy euro nie uwierzyli z kolei w swoją nieomylność, rozciągając ją z oceny “wspólnej” waluty na inne elementy europejskiej układanki. Tu nikt na nieomylność nie ma bowiem patentu.
Ozanczone wpisy ‘kryzys ekonomiczny’
Wpisy :
Euro to błąd, czyli o tym, że jednak można
6 lutego 2014Lekcje z kryzysu
8 lutego 2013
Im dłużej trwa kryzys gospodarczy i polityczny Unii Europejskiej, tym większe pole do popisu mają eksperci z różnych dziedzin, a zwłaszcza politolodzy i ekonomiści, którzy opisują jego przebieg, wskazują przyczyny i prognozują dalszy bieg wypadków, nie stroniąc przy tym od zalecania dróg wyjścia z trudnej sytuacji, w jakiej – w znacznej mierze na własne życzenie – Unia się znalazła. Prawdopodobnie rozsądni politycy nie ignorują ich analiz i ocen, ale tarapaty, w jakie wpadła Europa w ostatnich latach, wskazują jednak raczej na to, że trzeźwość sądów i chęć słuchania fachowców nie są w europejskiej klasie politycznej częstymi przymiotami. (więcej…)
Nasza mroczna europejskość…
10 grudnia 2012
Trudno rozstrzygnąć, czy rozpad UE byłby błogosławieństwem dla większości Europy, czy przekleństwem, czyli co zrodziłoby się po nieuchronnym (to się akurat wydaje pewne) chaosie. Natomiast słysząc euroentuzjastów można się nieźle przerazić. Rozpad Unii przedstawiają w wizjach apokaliptycznych. Gdyby potraktować ich poważnie, wyglądałoby na to, że Europejczycy nie zabijają się znowu masowo, co przez tysiąclecia “sprzed ery UE” czynili z upodobaniem, tylko dlatego, że istnieje Unia. Że tylko mając wymierne korzyści i tylko w ramach tej struktury łaskawie wpuszczają się nawzajem do swoich państw bez zbędnych formalności na granicy. Że tylko w ramach jednego organizmu gospodarczego są w stanie porządnie gospodarować. (więcej…)
Wojciech Jakóbik, “Zabawy w drukarnię ciąg dalszy”
8 września 2012
Europejski Bank Centralny ogłosił nowy plan skupu obligacji krajów strefy euro pogrążonych w kryzysie finansowym. Rynki zareagowały optymistycznie, politycy otworzyli szampana. Tylko jeden prezes Bundesbanku nie podziela tej radości. Okazuje się, że stanowisko Niemca jest jednym z ostatnich głosów rozsądku w eurolandzie. Entuzjazm rynków z powodu dopływu gotówki jest zrozumiały. Płynność w krajach grupy PIGS zostanie przywrócona. Już teraz nastąpił spadek rentowności obligacji hiszpańskich i włoskich, a tym samym wzrosło względem nich zaufanie. Szczególnie ucieszyli się politycy, na czele z przewodniczącym PE Martinem Schultzem, którzy ze spokojem mogą powrócić do realizacji koncepcji państwa opiekuńczego z nowymi pieniędzmi na dalszą realizację programów socjalnych. Reformy i plany dotkliwych cięć znów można odłożyć do lamusa. Czyżby?
Wojciech Jakóbik, “Czekając znowu na barbarzyńców”
15 lutego 2012
W Pekinie rozpoczął się szczyt UE-Chiny. Tymczasem w Europie trwa dramatyczna walka o odsunięcie widma zapaści gospodarczej. Uwaga ekspertów skupia się na Grecji. Można powiedzieć, że Grecy nie mają już wpływu na własną politykę gospodarczą. Już widać pierwsze efekty wprowadzenia pod presją Unii Europejskiej na czele z jej mecenasem finansowym – Berlinem trudnych reform budżetowych. Grecja niweluje państwo opiekuńcze i próbuje zwrócić pieniądze drukowane przez lata na jego utrzymywanie. Według specjalistów greckie załamanie trwa znacznie dłużej niż typowe kryzysy budżetowe, jak np. kryzys w Argentynie (2001) czy na Łotwie (2008). W nadziei na dalszą pomoc finansową Grecy będą zmuszeni wprowadzać kolejne cięcia. Dotychczasowe działania spowodowały w tym roku spadek greckiego PKB o 6,8 procent i wzrost bezrobocia do poziomu 20 procent. Tak upada mit o utrzymywalności welfare state. (więcej…)
Wojciech Jakóbik, “Nowy rok – stare problemy”
2 stycznia 2012
Od rozpoczęcia nowego roku kalendarzowego minęły zaledwie dwie doby, ale na Zachodzie zdążyły już pojawić się pierwsze prognozy głównych trendów w stosunkach międzynarodowych. Wspomnę o kilku z nich, istotnych przede wszystkim z punktu widzenia państw Europy Środkowo-Wschodniej, a więc obszaru interesującego polskich geopolityków w pierwszej kolejności.
Hynek Fajmon, “Czy szczyt UE w Brukseli przyniósł rozwiązanie kryzysu?”
21 grudnia 2011
Hynek Fajmon, czeski europoseł grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, komentuje wyniki ostatniego szczytu UE. To kolejny głos w dyskusji prowadzonej przez brneński think-tank Centrum pro studium demokracie a kultury (CDK) i Ośrodek Myśli Politycznej. Jej tematem są realizowane już plany zmiany reguł gry – politycznej i ekonomiczej – w ramach Unii Europejskiej. Budzą one nasze obawy, stąd wspólna inicjatywa OMP i CDK, aby w toczącej się debacie głos środowisk eurosceptycznych i eurorealistycznych brzmiał możliwie najbardziej donośnie, a przynajmniej by nie oddawać bez walki euroentuzjastom pola ideowej potyczki.
Marek Magierowski, “Tusk wpadł w europułapkę”
21 grudnia 2011
Nasi czescy przyjaciele z think-tanku CDK prowadzą debatę na temat forsowanych w ostatnich dniach pomysłach na opanowanie kryzysu w strefie euro i zarazem przemodelowanie – wydaje się, że rewolucyjne – kształtu UE. Jednym z komentarzy na ten temat, który uznali za szczególnie interesujący, jest głos Marka Magierowskiego, zamieszony na blogu Rzeczpospolitej. Przedstawiamy go, informując zarazem, że na stronach wydawanego przez CDK pisma “Revue Polityka” dostępna jest czeska wersja tego artykułu.
Unia fiskalna to zagrożenie
21 grudnia 2011Przedstawiamy komentarz prof. Ryszarda Legutki, posła do Parlamentu Europejskiego, w latach 1992-2005 prezesa Ośrodka Myśli Politycznej. Powstał on dla czołowego czeskiego think-tanku Centrum pro studium demokracie a kultury (CDK) – www.cdk.cz, wydawcy pisma “Revue Politika” (http://www.revuepolitika.cz/), z którym OMP współpracuje m.in. w dziedzinie analiz stosunków polsko-czeskich i głównych politycznych, ekonomicznych i kulturowych trendów we współczesnej Europie. Uwagi prof. Legutki to kolejny głos w dyskusji, zapoczątkowanej tekstem Ondřeja Krutílka “Kto się jeszcze dziwi europejskim dysydentom?” (http://www.omp.org.pl/blog/?p=831).
Ondřej Krutílek, “Kto się jeszcze dziwi europejskim dysydentom?”
16 grudnia 2011
Od grudniowego szczytu Unii Europejskiej, który miał ostatecznie rozstrzygnąć problemy zadłużonej strefy euro upłynęło dopiero kilka dni. Jednak już dziś jest jasne, że kraje, które zdecydowały, by nie przystępować do gry zaproponowanej przez duet Merkozy, błędu na pewno nie popełniły. Jakie są przyczyny obecnego stanu rzeczy, obecnego kryzysu? Jeśli będziemy konsekwentni dojdziemy do wniosku, że ci, którzy wołają teraz o pomoc i solidarność sami nawarzyli sobie piwa. Prowadzili bowiem złą, krótkowzroczną, pozbawioną umiejętności przewidywania politykę. Na poziomie poszczególnych krajów rozrastały się państwa dobrobytu. Na poziomie europejskim z wielką werwą realizowano projekt wspólnej waluty zmierzający do unii politycznej, chociaż i dla jednego i dla drugiego zamierzenia brak było i wystarczających przesłanek, i powodów.