Ignacy czuma - prawnik, polityk, publicysta. Urodził się 22 października
1891 r. w Niepołomicach. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Od 1922 r. wykładał prawo skarbowe na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 1938-1939 pełnił funkcję prorektora tej uczelni. Był aktywnym
działaczem Akcji Katolickiej, Polskiego Stronnictwa Katolicko-Ludowego
i BBWR. W kadencji 1930-1935 Czuma był posłem na Sejm, zasiadając
w Komisji Konstytucyjnej uczestniczył w tworzeniu Konstytucji kwietniowej.
Zajmował się głównie skarbowością, choć często zabierał głos w sprawach
społecznych. Prace publikował w wielu czasopismach, współpracując
z "Drogą", "Prądem", "Przeglądem Filozoficznym"
i "Ruchem Katolickim"; spośród najważniejszych monografii
warto wymienić: Równowaga budżetu na tle prawa budżetowego różnych
państw (1924), Filozoficzne punkty styczne Zachodu i bolszewizmu (1930),
Dzisiejsza filozofia
sowieckiego prawa a romantyzm prawniczy (1930), Absolutyzm ustrojowy
(1934), Sprawiedliwość i miłość jako zasady chrześcijańskiego ustroju
państwowego (1937), Wolność narodu w państwie (1937), Polityka ludnościowa
III Rzeszy (1939), Moralny koszt współczesnej wojny (1946). Zmarł
18 kwietnia 1963 r. w Lublinie.
Prace Ignacego Czumy w serii "Biblioteka Klasyki Polskiej Myśli
Politycznej":
- Ignacy Czuma "Absolutyzm ustrojowy" (wybór pism, red.
M. Marszał), 2003
- "Obiektywna podstawa prawa" (wybór pism, red. B. Szlachta),
2001
|