Jan Ludwik Popławski (1854-1908), publicysta i działacz polityczny, jeden z twórców obozu narodowo-demokratycznego. Urodził się 17 stycznia 1854 r. w Bystrzejowicach koło Lublina. W czasie studiów na Uniwersytecie Warszawskim zaangażował się w działalność konspiracyjną, za co był przez władze rosyjskie kilkakrotnie aresztowany, a wreszcie zesłany w głąb Rosji (1878). Działalność polityczną wznowił w 1882 r. W 1886 r. założył pismo „Głos”. W 1894 r. wziął udział w manifestacji z okazji setnej rocznicy powstania kościuszkowskiego, za co został aresztowany i na kilka miesięcy wtrącony do cytadeli. Po zwolnieniu za kaucją Popławski przeniósł się do Lwowa. W latach 90. związał się z nurtem narodowo-demokratycznym: współredagował „Przegląd Wszechpolski” i czasopismo „Polak”, należał do twórców Ligi Narodowej i Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego. Jego publicystyka wywarła bardzo duży wpływ na kształtowanie się ideowego oblicza endecji. Zmarł 12 marca 1908 r. w Warszawie. Najważniejsze pisma polityczne Popławskiego ukazały się w 1910 r. w dwutomowej edycji, w tym też roku wydano jego szkice literackie i naukowe.
|