Czesław Martyniak ur. się 24 maja
1906 r. w rodzinie lubelskiego cukiernika. Po ukończeniu gimnazjum
w rodzinnym mieście podjął studia prawnicze i ekonomiczne na
nowo utworzonym Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując stopień
magistra prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w 1928
r., po czym udał się na dalsze studia na paryską Sorbonę, gdzie słuchał
wykładów m.in. Louisa Le Fura (1870-1943); doktorat uzyskał w Institut
Catholique w 1931 r. na podstawie napisanej w języku francuskim Obiektywnej
podstawy prawa (polski przekład - 1949 r.). W 1931 r. wrócił do
Lublina i został zatrudniony jako asystent przy katedrze teorii i
filozofii prawa na Wydziale Prawa i Nauk Ekonomicznych KUL, a po
uzyskaniu dwa lata później doktoratu w zakresie nauk prawnych we Lwowie
został zastępcą profesora teorii i filozofii prawa. W 1939 r., na
kilka miesięcy przed wybuchem wojny, habilitował się na Uniwersytecie
Jagiellońskim u prof. J. Landego, na podstawie pracy krytykującej
doktrynę normatywistyczną H. Kelsena. W październiku 1939 r., gdy
KUL bez porozumienia z władzami niemieckimi podjął zajęcia, Martyniak,
wraz z trzynastoma profesorami KUL, został aresztowany. Więziony przez
kilka miesięcy na lubelskim Zamku, 23 grudnia 1939 r. został rozstrzelany
na cmentarzu żydowskim na Kalinowszczyźnie
|