Strona główna | Czytelnia | Publikacje | Informator | Zarejestruj się | Zaloguj | Odzyskiwanie hasła | English Version
OMP

Główne Menu

Nasi autorzy

Strony tematyczne

Sklep z książkami OMP

Darowizny na rzecz OMP

Księgarnie z książkami OMP
Lista księgarń - kliknij

Strona poświęcona Janowi Koźmianowi
.: Data publikacji 22-Sie-2005 :: Odsłon: 2358 :: Recenzja :: Drukuj aktualną stronę :: Drukuj wszystko:.

Jan Koźmian (1814-1877). Działacz społeczny, publicysta, redaktor, ksiądz. Urodził się 27 XII 1814 r. we wsi Wronowie (Lubelskie) w zamożnej rodzinie ziemiańskiej, jako brat Stanisława Egberta, bratanek Kajetana. Uczył się w Lublinie i w liceum w Warszawie, gdzie w 1830 r. zdał maturę. Podoficer artylerii w powstaniu listopadowym, po jego upadku wyemigrował do Francji, gdzie ukończył studia prawnicze (Tuluza, 1832-38), a osiedliwszy się w Paryżu utrzymywał bliskie kontakty z Mickiewiczem, Goszczyńskim i Zaleskimi, był jednym ze współwydawców pisma Hotelu Lambert Trzeci Maj oraz nawiązał znajomość z przedstawicielami francuskich kół katolickich (de Montalembert, Veuillot) i został bratem zewnętrznym tworzącego się wówczas Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego. W 1845 rozpoczął wydawanie ultramontańskiego czasopisma Przegląd Poznański; w rok później ożenił się z córką gen. D. Chłapowskiego, a po opuszczeniu niewoli pruskiej, do której wzięty został jako członek legii akademickiej wiosną 1848 r., osiedlił się w wielkopolskim majątku żony. Krytyczny wobec włoskiego ruchu zjednoczeniowego i powstania styczniowego, wrogo odnosił się zarówno do "kosmopolitycznego radykalizmu" i działalności spiskowej, jak i despotyzmu nowoczesnego państwa. Po samobójczej śmierci żony (1853), rozpoczął w 1857 r. studia teologiczne w kolegium duchownym w Rzymie; święcenia kapłańskie uzyskał w r. 1860, został proboszczem w Krzywiniu, następnie kapelanem sióstr Sacre Coeur w Poznaniu (do 1873), dotując szkółki dla ubogich i towarzystwa dobroczynne. W 1867 r. został sekretarzem abpa M.H. Ledóchowskiego, dwa lata później otrzymał tytuł prałata domowego papieża i protonotariusza apostolskiego, a w 1870 już jako kanonik poznański towarzyszył arcybiskupowi w misji do pruskiej kwatery w Wersalu. Zamieszany w rzekome przygotowania zamachu na Bismarcka, po rozpoczęciu kulturkampfu został aresztowany. Po opuszczeniu więzienia, kierował ultramontańskim Kuryerem Poznańskim i został delegatem apostolskim na archidiecezję poznańską; zmarł w Wenecji 20 IX 1877 r. w drodze powrotnej z Rzymu do kraju.
Główne prace: teksty, drukowane w Przeglądzie Poznańskim: Stan rzeczy w Wielkim Księstwie Poznańskim, 1847; Rzeczy włoskie, 1848; Przeznaczenia Francyi, 1849; Nowy Rok, 1850; Pisma, 3 tomy, Poznań 1881.

.: Powrót do działu Strony tematyczne :: Powrót do spisu działów :.

 
Wygląd strony oparty systemie tematów AutoTheme
Strona wygenerowana w czasie 0,132064 sekund(y)