Strona poświęcona Stanisławowi Tarnowskiemu


Stanisław Tarnowski (1837-1917) - publicysta polityczny, historyk literatury i krytyk literacki. Urodził się 7 XI 1837 r. w Dzikowie. Studiował prawo i filozofię w Krakowie i Wiedniu (1854-60). W r. 1860 był jednym z korespondentów galicyjskich tzw. Biura Polskiego powołanego przez Hôtel Lambert. W latach 1861-62, w czasie pobytu w Paryżu, pracował w Biurze Hôtelu Lambert pod kierunkiem W. Kalinki i J. Klaczki. W czasie powstania styczniowego działał m.in. w tzw. Biurze Krakowskim redakcji Czasu oraz w wydziale wojskowym tzw. Komitetu Obywatelskiego Galicji zachodniej, za co więziono go w Ołomuńcu przez władze austriackie (1863-64). W r. 1866 został jednym z założycieli Przeglądu Polskiego, a w trzy lata później współautorem Teki Stańczyka i współwłaścicielem Czasu, będąc zarazem jednym z przywódców grupy konserwatystów krakowskich - 'stańczyków'. Od 1867 był posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego, a od 1885 - członkiem wiedeńskiej Izby Panów. W 1871 r. został mianowany profesorem literatury polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, w rok później członkiem Akademii Umiejętności, a od r. 1890 jej prezesem. Dwukrotnie piastował godność rektora UJ (1886 i 1899). W 1909 r. ustąpił z katedry uniwersyteckiej. Zmarł 31 XII 1917 r. w Krakowie.

Główne prace: Ks. Hieronim Kajsiewicz, 1873; Pisarze polityczni XVI wieku, 1886; Henryk Rzewuski, 1887; Ks. Walerian Kalinka, 1887; Z doświadczeń i rozmyślań, 1891; Zygmunt Krasiński, 2 tomy, 1893; Studia polityczne, 2 tomy, 1895; Paweł Popiel jako pisarz, 1895; zbiór Rozprawy i sprawozdania, 4 tomy, 1895-98; Historia literatury polskiej, 5 tomów: 1900, 6 tomów: 1905-07; Julian Klaczko, 2 tomy, 1909.



2005 ©  Ośrodek Myśli Politycznej
http://www.omp.org.pl/