Toż to mowa antyeuropejska: “euro było błędem”. Kto tak rzecze? Henri Guaino – ważny doradca Sarkozy’ego, gdy ten był prezydentem. W wywiadzie dla Le Figaro nie rekomenduje co prawda wyjścia Francji ze strefy euro, gdyż stanowiłoby ono – według niego – zbyt duże ryzyko. Niemniej jego krytyka euro jest stanowcza. I symptomatyczna. Oczywiście, nie jest ona obecnie niczym nadzwyczajnym. Niemniej, jej przejawy, dochodzące ze stron niepodejrzewanych o “zwierzęcy eurosceptycyzm”, warto przywoływać choćby po to, by wspomnieć jak to jeszcze niedawno w Polsce (i w całej niemal UE) w kręgach euroentuzjastycznych potępiano w czambuł tych, którzy uważali, że euro to zły pomysł. W tych, europejskich, sprawach ‘herezje’ niekiedy całkiem szybko stają się dogmatami a przynajmniej okazują się dopuszczalnymi argumentami w dyskusji na poważne tematy. Choć oczywiście dobrze by było, żeby konsekwentni krytycy euro nie uwierzyli z kolei w swoją nieomylność, rozciągając ją z oceny “wspólnej” waluty na inne elementy europejskiej układanki. Tu nikt na nieomylność nie ma bowiem patentu.
Ozanczone wpisy ‘Unia Europejska’
Wpisy :
Euro to błąd, czyli o tym, że jednak można
6 lutego 2014Piotr Bajda, “Ukraina między Brukselą a Moskwą”
30 stycznia 2014
Od soboty 23 listopada 2013, od czasu zorganizowanej przez Ośrodek Myśli Politycznej i fundację New Direction konferencji zatytułowanej „Partnerstwo Wschodnie: sukces czy porażka Unii Europejskiej?” nosiłem się z zamiarem przygotowania tekstu pogłębiającego tezy, które wtedy miałem okazję wygłosić. Dynamika wydarzeń na Ukrainie powoduje, że każdego dnia mamy nowe informacje. Dzisiaj nikt nie jest wstanie odpowiedzialnie odpowiedzieć na pytanie, jak zakończy się tamtejszy kryzys, kto będzie jego zwycięzcą. Odpowiedzi tej nie znają ani najwybitniejsi analitycy, ani najważniejsi politycy – i ci w Moskwie, i ci w różnych stolicach europejskich. (więcej…)
Tymczasem na szczytach władzy w UE…
7 listopada 2013To już oficjalne. Martin Schulz aspiruje do ważnego stanowiska. Będziemy nasłuchiwać w tramwajach i na przystankach Krakowa (metodą tradycyjną, nie zaś wypracowanymi przez NSA), co o tej kandydaturze mówią Europejczycy i Europejki (niegdyś znani jako Krakowianie albo nawet Polacy). Wszak wybór Przewodniczącego Komisji Europejskiej jest wydarzeniem, wobec którego trudno pozostać obojętnym i tematem dysput stać się powinien… (więcej…)
Wojciech Jakóbik, “Grupa Wyszehradzka – fundament idei prometeizmu energetycznego”
11 marca 2013
Współpraca w ramach Grupy Wyszehradzkiej nabrała ostatnio nowej dynamiki, po tym jak odbył się szczyt organizacji z udziałem państw Trójkąta Weimarskiego. Strony rozmawiały głównie o współpracy w sektorze obronnym, ale równie interesujące są perspektywy dla kooperacji w tym gronie w dziedzinie energetyki. (więcej…)
Lekcje z kryzysu
8 lutego 2013
Im dłużej trwa kryzys gospodarczy i polityczny Unii Europejskiej, tym większe pole do popisu mają eksperci z różnych dziedzin, a zwłaszcza politolodzy i ekonomiści, którzy opisują jego przebieg, wskazują przyczyny i prognozują dalszy bieg wypadków, nie stroniąc przy tym od zalecania dróg wyjścia z trudnej sytuacji, w jakiej – w znacznej mierze na własne życzenie – Unia się znalazła. Prawdopodobnie rozsądni politycy nie ignorują ich analiz i ocen, ale tarapaty, w jakie wpadła Europa w ostatnich latach, wskazują jednak raczej na to, że trzeźwość sądów i chęć słuchania fachowców nie są w europejskiej klasie politycznej częstymi przymiotami. (więcej…)
Nasza mroczna europejskość…
10 grudnia 2012
Trudno rozstrzygnąć, czy rozpad UE byłby błogosławieństwem dla większości Europy, czy przekleństwem, czyli co zrodziłoby się po nieuchronnym (to się akurat wydaje pewne) chaosie. Natomiast słysząc euroentuzjastów można się nieźle przerazić. Rozpad Unii przedstawiają w wizjach apokaliptycznych. Gdyby potraktować ich poważnie, wyglądałoby na to, że Europejczycy nie zabijają się znowu masowo, co przez tysiąclecia “sprzed ery UE” czynili z upodobaniem, tylko dlatego, że istnieje Unia. Że tylko mając wymierne korzyści i tylko w ramach tej struktury łaskawie wpuszczają się nawzajem do swoich państw bez zbędnych formalności na granicy. Że tylko w ramach jednego organizmu gospodarczego są w stanie porządnie gospodarować. (więcej…)
Wojciech Jakóbik, “Zabawy w drukarnię ciąg dalszy”
8 września 2012
Europejski Bank Centralny ogłosił nowy plan skupu obligacji krajów strefy euro pogrążonych w kryzysie finansowym. Rynki zareagowały optymistycznie, politycy otworzyli szampana. Tylko jeden prezes Bundesbanku nie podziela tej radości. Okazuje się, że stanowisko Niemca jest jednym z ostatnich głosów rozsądku w eurolandzie. Entuzjazm rynków z powodu dopływu gotówki jest zrozumiały. Płynność w krajach grupy PIGS zostanie przywrócona. Już teraz nastąpił spadek rentowności obligacji hiszpańskich i włoskich, a tym samym wzrosło względem nich zaufanie. Szczególnie ucieszyli się politycy, na czele z przewodniczącym PE Martinem Schultzem, którzy ze spokojem mogą powrócić do realizacji koncepcji państwa opiekuńczego z nowymi pieniędzmi na dalszą realizację programów socjalnych. Reformy i plany dotkliwych cięć znów można odłożyć do lamusa. Czyżby?
Aleksander Surdej, “Kryzys strefy euro i gorset dla Grecji”
22 lipca 2011
Trwający kryzys obsługi greckiego zadłużenia jest zarazem kryzysem państwa greckiego i krytycznym stadium w ewolucji strefy euro. Do trwającej operacji podtrzymywania wypłacalności Grecji komunikat z brukselskiego spotkania szefów rządów strefy Euro dodał nowy element. Do tej pory rząd Grecji wspierany był z pieniędzy publicznych. Teraz w tę operację bezpośrednio włączone mają być banki i inne instytucje finansowe. Na czym ta zmiana polega i czy rokuje wygaszeniem ognisk paniki na rynkach obligacji państw strefy euro? (więcej…)
Zmierzch UE czy nowy początek? – relacja z dyskusji OMP (23 III 2011)
30 marca 2011
Podczas dyskusji, zorganizowanej przez Ośrodek Myśli Politycznej, zaproszeni eksperci wypowiadali się na temat przyszłości Wspólnoty i możliwych scenariuszy rozwoju sytuacji. Głównymi tematami poruszonymi w trakcie debaty były niepokoje w Afryce Południowej, a szczególnie wydarzenia w Libii, oraz kryzys gospodarczy i drogi wyjścia z niego przyjmowane przez Europę. (więcej…)
Kryzys z większymi problemami w tle
16 stycznia 2011
Lektura tekstów o przyczynach, przebiegu i skutkach kryzysu ekonomicznego nie nastraja optymizmem. Widać bowiem wyraźnie, jak jeden po drugim zawodziły kolejne mechanizmy i instrumenty, które mogły i powinny uchronić największe gospodarki świata przed zapaścią, a przynajmniej zminimalizować jej skalę. Dzierżyli je w dłoniach rządzący potężnymi niekiedy państwami i sowicie wynagradzani specjaliści renomowanych firm. Wydawałoby się zatem, że właśnie ekonomia stanowi tą sferę rzeczywistości, która jest najbaczniej pilnowana i najbardziej racjonalna, i że ryzyko, iż negatywne zjawiska wymkną się spod kontroli, jest niewielkie. Oczywiście, trudno było zakładać, że nigdy już żaden poważny kryzys nie zakłóci prosperity, jakiej wiele gospodarek doświadczało od lat. Niemniej kolejne spektakularne bankructwa, niepokojące dane, ponure prognozy, bezwzględne w swej wymowie analizy – jakimi jesteśmy bombardowani od 2008 roku – wskazują jednoznacznie, że błędy i zaniechania przytrafiły się światom polityki i biznesu, ale także tym, którzy je legitymizują i dają im siłę – wyborcom i klientom – w skali znacznie przekraczającej dopuszczalną. (więcej…)